به حروف خیره شده بود و می‌دید که چطور میان قوطی رنگ ناپدید می‌شوند. دوباره نوشت: بلوطی.از جایش بلند شد. از توی کمد، یک شلوار بلوطی پیدا کرد و از توی قفسه‌های بالایی‌اش یک تی‌شرت سیاه و بلوطی راه‌راه برداشت. پاورچین‌پاورچین رفت سمت اتاق نشیمن.یک پتوی بلوطی هم روی کاناپه بود. آن را برداشت و برد توی اتاقش. پتو را دور شانه‌هایش گره زد. شنل خوبی شده بود، اما گرهَش کمی بزرگ بود. قیچی را از کشوی میزش برداشت. بالای شنل را هلالی و درست اندازه‌ی دور گردنش برید. شنل بی‌نقصی از کار درآمده بود. با تکه‌پارچهی بریده‌شده هم یک نقاب برای خودش درست کرد. یک نقاب راهزنی.