قورتش‌بده ۲/ یک قورتش‌بده‌ی غول‌پیکر!

اگر توی سردترین فصل سال و سردترین ماه همان فصل به دنیا بیایی، شاید همه فکـر کنند تو آدم خیلی سـردی هستی. برای همین پدر و مادرت تصمیم می‌گیرند به تاریخِ اولین ماه سال برایت شناسنامه بگیرند. این جوری می‌شود که وقتی روز تولدت سر جای خودش نیست، قرار نیست دیگر هیچ چیز سر جای خودش بماند. مثلاً توی مدرسه ریاضی می‌خوانی، اما حس می‌کنی یک چیزی سر جایش نیست. پس توی دانشگاه ادبیات می‌خوانی. باز حس می‌کنی یک چیزی سر جایش نیست و شروع می‌کنی به نوشتن داستان برای بزرگ‌سالان. اما باز حس می‌کنی یک چیزی سر جایش نیست و پنج سال در کانون پرورش فکری کودکان کار می‌کنی. باز حس می‌کنی یک چیزی سر جایش نیست و ادبیات کودک می‌خوانی. باز حس می‌کنی یک چیزی سر جایش نیست و برای کودکان و نوجوانان داستان می‌نویسی و باز حس می‌کنی یک چیزی سر جایش نیست. نمی‌شود کاری‌اش کرد! اگر توی سردترین فصل سال و سردترین ماه همان فصل به دنیا بیایی، شاید دیگران فکر کنند تو آدم خیلی سردی هستی و برای همین پدر و مادرت تصمیم می‌گیرند به تاریخِ اولین ماه سال برایت شناسنامه بگیرند، این جـوری دیگر هیچ‌چـیز سـر جای خودش نمی‌ماند.

من محمدم. فامیلی‌م باباکوهیه. ته فامیلی‌م، یک اسمی داره که نشون می‌ده توی یه شهر کوچولو توی شمال به دنیا اومده‌م، توی بهشهر، سال 1374. بابام نقاش بود و من هم از همون بچگی دست‌به‌کار شدم. بعدش... دیدم دارم همین رشته رو تو دانشگاه هنرهای زیبای تهران می‌خونم... الان هم سال آخرشم، داره تموم می‌شه. چند سالیه که تصویر‌گری می‌کنم، ولی چون تصویر‌گری‌هام به انیمیشن نزدیک‌اند، تو استودیوهای «پرواز» و «کفشدوزک» تبدیل می‌شن به انیمیشن. بعضی‌‌وقت‌ها با مجله‌های «دوست» و «همشهری‌بچه‌ها» همکاری می‌کنم و یه بار هم یه جایزه‌ی تصویر‌گری گرفتم، از جشنواره‌ی پاندای طلایی چین، واسه یه تصویری که از یه پاندای گوگولی کشیدم!